Zo alleen maar wil ik leven

Zij verstaat de kunst van bij mij horen
in mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
in mijn ogen woont ze, in mijn oren
Ze hoort en ziet mijn hele leven met me mee
soms begint ze in mijn hart te zingen
Waar het nacht wordt heeft ze lichtjes aangedaan
en door haar weet ik door te dringen
tot onvermoede schat van ons bestaan

Zo alleen maar wil ik verder leven
Schuilend bij elkaar
en als ik oud moet worden, dan alleen met haar

Zij kent al mijn dromen en mijn wanen
al mijn haast en al mijn hoon en mijn spijt
als ik lach kent zij mijn tranen
die daar achter liggen in de tijd

Zo alleen maar wil ik leven
Schuilend bij elkaar
en als ik oud moet worden, dan alleen met haar

Zij is meer dan woorden zeggen
in mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee
maar wie weet een wonder uit te leggen
en een wonder draag ik met me mee.

Frans Halsema

This entry was posted in Gedichtjes. Bookmark the permalink.